A Way To Go ...

از این‌جا راه تقسیم می‌شد.

کدام یک به مقصد می‌رسید؟

بی هیچ راهنما. بی هیچ نقشه‌ای.تنها با یک کتاب راهنمای قدیمی.

 

اولی کتاب را برداشت. ”هر چه هست این توست.“ نشست و به خواندن مشغول شد.

دومی به عقب نگاه کرد. ”شاید دیگر رهگذران راه را بشناسند.“ به کنار جاده رفت و به راه خیره شد.

سومی کوله‌بارش پرتر از بقیه به نظر می‌رسید. ”هیچ‌گاه اینجا نبوده‌ام اما چه آشنا به نظر می‌رسد.“ بی توجه به دیگران راهی را برگزید و رفت.

چهارمی در پی سومی روان شد. ”حتما راه را می‌شناسد.“

آخری راهی را گرفت و رفت. گویا بارها این مسیر را پیموده بود. ”حرکت زندگی است. حتی اگر راه را نمی‌شناسی توقف مکن.“

 

اولی راه یافت اما دیر. پای در  Ù…سیر گذاشت. ولی مرگ از راه رسید Ùˆ مجالش نداد.

دومی نشست و هرگز بلند نشد. گویی هرگز راهنما را ندید.

سومی به شهر نقره‌ای رسید و آنجا مقیم شد. ”پس آخرین مسیر به شهر طلایی می‌رسید. حیف که دیگر زمانی نمانده است.“ -

چهارمی توشه‌اش در بین راه به پایان رسید و تسلیم مرگ شد.

پنجمی به جهنم رسید و از آن گذشت. در آتش غوطه‌ور شد و از راه رها شد. ”چه شهر زیبائیست شهر طلایی.“