Monday, September 7, 2009

Hope ...


مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا
گدایی به شاهی مقابل نشیند

خلد گر به پا خاری آسان برآرم
چه سازم به خاری که در دل نشیند
Posted by at
Labels:

1 comment:

  1. هدایتSeptember 20, 2009 at 4:40 AM

    این شعرو خیلی دوست دارم، مخصوصا تصنیفشو
    !!
    بابا حالا چرا دیپرشن؟!!
    ؛)
    دلت برای من تنگ شده؟
    :D

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)