Wednesday, March 1, 2006

My ...


گر بود عمر به میخانه رسم بار دگر                  به جز از خدمت رندان نکنم کار دگر
خرم آن روز Ú©Ù‡ با دیده گریان بروم                          تا زنم آب در میکده یک بار دگر
معرفت نیست در این قوم خدا را سببی              تا برم گوهر خود را به خریدار دگر
یار اگر رفت Ùˆ حق صحبت دیرین نشناخت           حاش لله Ú©Ù‡ روم من ز Ù¾ÛŒ یار دگر
گر مساعد شودم دایره چرخ کبود                 هم به دست آورمش باز به پرگار دگر
عافیت می‌طلبد خاطرم ار بگذارند                   غمزه شوخش Ùˆ آن طره‌ی طرار دگر
راز سربسته ما بین Ú©Ù‡ به دستان گفتند         هر زمان با دف Ùˆ Ù†ÛŒ بر سر بازار دگر
هر دم از درد بنالم Ú©Ù‡ فلک هر ساعت                   کندم قصد دل ریش به آزار دگر
بازگویم نه در این واقعه حافظ تنهاست         غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر


دیوان حافظ، غزل 252

3 comments:

  1. روزگـاری شـد کـه در ميخانه خدمت می‌کنم
    در لــبـاس فــقـر کـار اهــل دولــت مـی‌کـنــم

    تا کی اندر دام وصل آرم تذروی خوش خرام
    در کميـنـم و انـتـظـار وقـت فـرصـت مـی‌کـنـم

    ReplyDelete
  2. در عشق او گر صادقي پروانه شو پروانه شو

    ReplyDelete
  3. حالا قضیه چیه؟

    میخوای برگردی تو ای-سی-ام؟؟؟

    ReplyDelete